Bir bitkinin öyküsü kaleminin ucundan kan revan damlayan kabulleniş...
Dünya yalan değil,insanlar yalan demişti bir dosttum,Değil dostum değil herşey gerçek
sokağa çıktığımda kan damlasını görmüş gibi bakan onlarca yobaz kelle,
daha ne kadar sayayım dostum sesimi yükseltecek bir dağ yamacı,içimdeki isyanı,kiri bastıracak bir sonsuzluk yok,yumruğumu sıkamıyorum artık eziliyorum.Yalnızım ve korkuyorum ölümden değil isyanın beni boğmasından
Bundan nefret ediyorum,sokağa çıktığımda çoban köpekleri ve iki ayaklı yaratıklarla didişmekten bıktım,yoksullukla,cahillikler,kendimle,kalemimle didişmekten bıktım.
Yumruğumu sıkıp göğe kaldırmayı devrim marşlarını,özgürlüğe kanat çırpmasını tekrar öğretin bana yoksa yenilip kaybolurum.
Çoban yok kurtlar dadandı bana kurtarın ölüyorum
Saati mi şaşırdı bu hıyar?
Gerçi hiç saati olmadı ama
En azından birine sorar.
Cebimde bir lira desen yok,
