Kurtarın Beni Şiiri - Bahadırhan Karakoç

“Hastasın” dediler, akraba, dostlar
Kemeri sıkmaktan bitkin düşünce…
Gittik hastaneye, “Yatsın” dediler
Yattım, ama beni aldı düşünce

Bir hemşiremiz var, her an bağıran
Biraz kısa boylu, gözlüklü, şişman.
“Dön” deyip harttadak, haşin ve gaddar,
İğneyi sokarken sanırsın düşman.

Hastabakıcı mı? O hep bakıyor;
Ama bize değil avantasına…
Hanım olanının elinde şişler
Örgü örüp atıyor çantasına.

Yemekler hep aynı; şekilsiz, renksiz
İlk günler yumurta falan haşladım
Aşçı da, midem de pes etmeyince
Günden güne erimeye başladım.

Herhalde değişik özelliğim var
Doktor teşhise zor karar veriyor
Her gün yeni tahliller ve filmler
Cüzdanımsa benden hızlı eriyor

10 sene önce de burada yatmıştım
Herkes, her şey aynı, tek takvim yeni
Sinirim felç oldu, sabrım azaldı
O bari bitmeden çıkartın beni…

Cerrahpaşa - 1985