Ölüm…
Bırak artık peşimizi.
Ey sen
En kötü alışkanlığımız..
Afetler misafiridir
Gölgesinin, “Qerejdağ”ın
Altındaki ovada
Sus-uz yolları, köyleri
Su vurur
Kan damlar gökkubbeden
Çocuklar
Aç
Ölür…
…
Bir mermi ağırlığında
Azrailin pençesi
Ne etsen çıkmaz lekesi
Yakalarımızdan
…
Ve alnımız
Secdesi
Bağışlanmayan yeryüzünün…
Onurudur ölen çocuklarımız
O tanrıların…
…
Kurtarın artık, ne olur
Çocukları olmasa da
Onurunu tanrıların…
Kayıt Tarihi : 14.2.2008 03:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!