Kurtarıcı Bekleme Şiiri - Fahri Bulut

KURTARICI BEKLEME
Umutları yitirdi, bir gülen yüz kalmadı,
Özlediği bir düzen, hayal oldu gelmedi,
Sabır etti bekledi, şans kapıyı çalmadı,
Kurtarıcı kendinken, kurtarıcı arama…

Türk milleti ağlıyor, içine sessiz sessiz,
Ümüğünü sıktılar, kaldı halsiz, nefessiz,
Yönetici kadrolar, arsız, hırsız ve yüzsüz,
Kurtarıcı kendinken, bir Atatürk bekleme…

Korktu, tırstı ve sustu, kahraman denen ulus,
Rengi ruh sarı soldu, gelecekten umutsuz,
Ekmek bulamayanlar, ölüm istiyor mutsuz,
Kurtarıcı kendinken, bir kahraman arama…

Ülkeyi bitirenin, bitirmiyor oyunu,
Güdü toplumu oldu, çoktur geçti koyunu,
Düşmanlara yedirdi, Türkün kutlu soyunu,
Kurtarıcı kendinken, bir Atatürk bekleme…

Kurtuluş reçetesi, bilmez kendi elinde,
Sana küfürden başka söyle ne var dilinde,
Görmüyorsun kılıcı, saklı gezer belinde,
Kurtarıcı kendinken, kurtarıcı arama…

Tanrıya yalvararak, her gün yardım bekliyor,
Zaman geçip giderken, günü güne ekliyor,
Kanlı gözyaşlarını, utancından saklıyor,
Kurtarıcı kendinken, bir Atatürk bekleme…

Bilmiyor ki damarda akan kanında gücü,
Uyaran aydınları, gafil görüyor öcü,
Muhalife yüklüyor, iktidardaki suçu,
Kurtarıcı kendinken, bir kahraman arama…

Atatürk’ün nutkunu, okumayı unuttu,
İzinden ayrılarak, karga kılavuz tuttu,
Uçun da ekmek gördü, oltayı kökten yuttu,
Kurtarıcı kendinken, bir Atatürk bekleme…

Rızazade, kadere bağlar kötü gidişi,
Tanrının üzerine yıkar, becermez işi,
Mum ile aranıyor, Atatürk gibi kişi,
Kurtarıcı kendinken, kurtarıcı arama…
09.12.2020
Fahri Bulut Rızazade