Kurtar Ölüyorum Şiiri - Çağrı Gezgin

Artık alıştım ben hayata
Buğulu pencerelerden bakmaya
Adını yazdım ben o buğulara
Göz yaşlarım bile kıyamadı hatta

Güneşim benden uzaklarda
Işığı süzülmüyor kalbimin odalarına
Üşüyorum güneşim uzaklarda
Gecem hiç bitmiyor yüreğim karanlıklarda

Artık ağzımı bıçak açmıyor
Sözler var içimde bir yerlerde
Ellerim titriyor kalem tutmuyor
satırlar var içimde bir yerlerde

Yanına gelsem yapamam ki
Derman mı var ayaklarımda
Sesini duyuyorum her adımda inan ki
Çınlar hala kulaklarımda

Kendine iyi bak demiştin, yapamıyorum
Gittikçe süzüldüm hiç birşey yemiyorum
Bunalımdayım hapsoldum çıkamıyorum
Gelde kurtar beni, kurtar ölüyorum...