Kurtar Beni Şiiri - Adem Durmazer

Derin ve kupkuru
Bir kuyunun içindeyim
Öyle karanlık
Öyle karanlık ki
İçime işledi siyahlık
Korkuyorum korkuyorum artık

Öyle dar öyle dar ki
Nefes almakta zorluk çekiyorum
İçim sıkılıyor bunalıyorum
Taş duvarlar üzerime
Ha yıkıldı ha yıkılacak
Korkuyorum korkuyorum artık

Öyle soğuk öyle soğuk ki
İliklerime işledi ağısı
Ellerimi ovuşturuyorum
İki büklüm diz çöküp
Yüzümü avuçlarımın içine alıyorum
Mümkün mü ısınmak
Donuyorum donuyorum artık

Öyle çok öyle çok denedim ki
Tırmanıp çıkmayı
Başaramadım
Ne el kaldı ne ayak
Her seferinde düştüm ağlayarak
Tükendi dermanım
Niyetlenmiyorum bile artık

Neredesin ey yar neredesin
Boğdu boğacak sensizlik denen bu kuyu
Çekemiyorum karanlığı
Atamıyorum korkuyu
Dört gözle
Yana yana
Seni bekliyorum seni
Ne olur tut ellerimden
Tut ta kurtar beni
Adem Durmazer