Kurtalan Ekspresi Ve İbrahim Eroğlu

Haydar paşa garından yola çıkmış
Ara istasyonlara uğrayarak
Son durağına gelirken kurtalan ekspresi
Kara trenin hüzünlü sireni
Gecenin sessizliğini bozuyordu

Yolcular yorgun bitkin
Eksiksiz toprlanma telaşında
İstasyonda görevli bir emekçi
Mert karayağız elleri nasırlı
Kafasında dolaşır düşünceler
Umutla beklenen haber gelir
Gözün aydın bir oğlun oldu

Yürekten birşeyler kopar gördüğünde
O toprağın yazgısı gibi
Siyah saçlı kara gözlü
Dua eder babası kaderi için
Ve adını Eroğlu İbrahim koyarlar

Akranları gibi olmaz
Daha derin düşünür sorgular
Memlekette yokluk zamanları
Darbeler on yılda bir yapılmaktadır
Karpuz kabukları oyuncakları
Hiç deniz görmemiştir vesselam

Ahmet Arif in Anadolu şiiri gibi
İbrahim okumalı umut olmalıydı
Unutmadı o mahçup delikanlı
Ne yokluğu nede o komşu kadını
Çocuklarına utanarak elleri yanarak
Ekmek alan o mahçup komşu anayı

Babasının adamlığını bilimin ışığını aldı
Öğretmen oldu
Kutsal mesleği seçti
O köy senin bu şehir benim dolaştı
Işık ayrı hikayeleri olan
Bizim çocuklarımıza yansıdı

Aşkları değil aşkı vardı
Bir sevdi pir sevdi serseri hamal oldu
Alamadığı hüzün çiçeğini sevdi
Kaderin gerdiği ağ çok acımasızdı

Anadoludan uzak şimdi
O toprağın esmeri
Denizlerle paylaştı sevdasını
Tren istasyonları yerine
Dalgalar yakamozlar dinliyor seni
Sönmez bu volkanın ateşi

Babaların yerine bizler geçtik
Şimdi adam kokan istasyonlar yok
Yollar yolcular değişik
Kemalettin tuğcu ve hikayeleri
Şimdi bizden daha garip daha mahzun
Kurtalan ekspresi çalarken sirenini