Köpek havlamış Kurda; “Hav hav hav! ...”
Yakınmış da hani küçük bir tepenin üstünde
Dik ve mağrur, kendine yeten, kendinde duran fıtratıyla
“Besleme” yine havlamış; “Hav hav hav! ...”
Cevap yok; çünkü muhatap yok
Sadece boynunu hafif kırmış ve bakmış
“Besleme” o an kulübesine kaçıyormuş; “Hav hav hav hav hav”
I
evvelinde bir güzellik cemresi düştü
o handân cemâline
yeryüzü kıskandı
sana râm oldu gökyüzü
Devamını Oku
evvelinde bir güzellik cemresi düştü
o handân cemâline
yeryüzü kıskandı
sana râm oldu gökyüzü
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta