Köpek havlamış Kurda; “Hav hav hav! ...”
Yakınmış da hani küçük bir tepenin üstünde
Dik ve mağrur, kendine yeten, kendinde duran fıtratıyla
“Besleme” yine havlamış; “Hav hav hav! ...”
Cevap yok; çünkü muhatap yok
Sadece boynunu hafif kırmış ve bakmış
“Besleme” o an kulübesine kaçıyormuş; “Hav hav hav hav hav”
Kayıt Tarihi : 28.12.2007 08:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!