Kurt puslu havayı sever.
Yüzümde eski bir ihanetin izleri, dolaşıyorum sokakları tek tek..
Avını arayan vahşi bir hayvanım belki.Eskidende asiydim ya bu kadar değil.
Yönümü de şaşırmışım, girdiğim her sokak çıkmaz.Rüzgarı dinlerdim eskiden; bir fırtınanın başlangıcıydı o.
Şimdiyse ne fırtına yanıtlıyor sorularımı ne de rüzgar ses veriyor sesime.
Kızgınım belki, yılgın biraz.Görmek istemiyorum artık ihanetleri, yalan öpüşleri de öyle.Söylediğin sevgi sözcükleriniyse çoktan kazıdım belleğimden.Ama gözlerini silemedi nedense gözlerim.
Ve rüyalarıma adın giriyor hala.İyileşmeyen bir hastayım belki.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla