Kurt İle Köpek Şiiri - Adem Ulutaş

Kurt der ki

Aynı ırk aynı soyuz nedir benimle derdin
Ben sana saldırmadım sen de bana saldırma
Peşim sıra koşarak bana çok zahmet verdin
Yediğim el koyunu boş ver görüp aldırma

Köpek der ki

Her elden ekmek yemem her kula minnet etmem
Yediğim ekmeğe de ihaneti bilmem ben
Emanet edileni bırakıp çekip gitmem
Bana güvenenlere art niyeti bilmem ben

Kurt der ki

Yüce dağlar benimdir kimseye eğmem boyun
Bulursam öldürürüm huyumdur bilmem oyun
Yaradanın emri bu ben kurdum onlar koyun
Öldürmek benim işim deme bana öldürme

Köpek der ki

Düşmanın karşısında diktir kuyruğum başım
Kuru ekmek olsa da dostun elinden aşım
Yoluna can veririm olmaz candan telaşım
Zoru görünce kaçmam siyaseti bilmem ben

Kurt der ki

Tek başıma yaşarım ardımda yoktur ordum
Özgürlük timsaliyim dağlardır benim yurdum
Sen kuyruk sallayan it bense dağda bozkurdum
Sen benim hürlüğümü kıskanıp da çıldırma

Köpek der ki

Sen terör estirmeyi hürriyet mi sanırsın
Zalim nedir mazlum ne aklın olsa tanırsın
Öldürmekten zevk duyan bence en son sınırsın
Mazlumlara zulmeden hürriyeti bilmem ben

Kurt der ki

Asilik genimde var bu benim fıtratımdır
Silahımdır dişlerim vahşilik suratımdır
Bulduğumu öldürmek ezeli sanatımdır
Uğraşma benim ile sanatımdan yıldırma

Köpek der ki

Sahibim sahibini ben sahibi bulmuşum
Şu emanet mallara evet bekçi olmuşum
Ayrılmam kapısından bundan lezzet almışım
Dostuma kast edene merhameti bilmem ben

Adem der Ki

Her canlıya ayrı bir fıtrat vermiş Yaradan
Kimi suda boğulur kimi korkar karadan
Bir gün hakkın alacak beyaz olan karadan
Kurt da it de Hakk’ındır beni taraf oldurma
Yaradan hoş yaratmış şikâyeti bilmem ben