Dişleri dökülmüş bir çakal varmış
Kandırmış sürüyü kurt diye gezmiş
Kendine çakaldan avane kurmuş
Hırlamış hem de zart zurt diye gezmiş
Kendini sürünün sahibi sanmış
Üstelik kendi de buna inanmış
Bir gün başı dönmüş, zihni bulanmış
Sürüyü yedirmem şart diye gezmiş
Yanına en büyük iti çağırmış
Sürüyü toplamış esip bağırmış
Sözleri pek katı, pek de ağırmış
Ahali bunları tart diye gezmiş
Ve ahali birbirine bakınmış
Bu olanlar şerefine dokunmuş
Silkelenip ayaklanmış yekinmiş
Yeter başka yerde sürt diye gezmiş
Sürüye o günden sonra peş peşe
Kurt oğlu kurt olmuş gelenler başa
Çakal itle kuyruğu kıstırıp döşe
Diyardan diyara yurt diye gezmiş
Kayıt Tarihi : 22.10.2024 23:29:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!