Kurt Adam... Şiiri - Kemal Yavuz

dolunay
gülümsemesine
el salla
şimdi
gösteriş zamanı,
evcil köpekdişleri büyüyor,
parıltılı beyazlığı allamak üzere...

ve çaresiz kalma zamanı,
destursuz
tebligatsız
gafil avlanma
bir başınayken kuytularda...

korkak soytarı münakaşalardan devşirme
çığlık çığlığa haykırma vaktine kurulu saatler;
kuzguni bir bulutun
yuvarlak yüzlü dedeyi saklama zamanı.
Tabut kapaklarını tutan çiviler sökülmekte,
karanlıkla aydınlanıyor
kararmış, kurumuş, korkunç silüet...

ağzına inilti doldur bîperva sepilendiğinde dem
rüzgarı yırtarak çığırmanın, aman dilemenin
ingin ve sefil ruhların gıdası olduğuna dair bilgiler var...

tersine kurgulamalı şimdi birileri
karamsarlığın karmaşasını
ve uğursuz ambiyansını...
dolunayın pırıltılı, gülümsemeli selamına el sallamakdan
güneşin masum ve şatafatsız
içerleme balosunda maske takınmaya geçilmeli,
henüz zamanaşımına uğramadan canlılık.

Artık
cinnet
geçirmek için
seslenmeliyiz birbirimize...
Haydi konuş benimle,
normal ve nazik,
delirmenin ambiyansını özlemişim...