Kurşunun Hikayesi Şiiri - Tevfik Çilsoy

Namlunun ağzındayım
Sıra dağlar kadar barut birikmiş ardımda.
Patlamaya hazırım.
Yokluğunun sessizliğinde
Fırtınalar koparmak derdim.
Üzgünüm.
Hançerlerinle ikiye bölünüyorum.
Ahını mı aldım da böyleyim?
Ölüyorum.
Ah yavaş yavaş
Ayrılıktan kanayan yaralarım var benim.
Kızmıyorum
Terkedişinden arda kalan sahte yüzlerine.
Onlar yatıştırıyor beni.
Kuytu gecelerimin gün doğumlarında.
Kurşunum namlunun ağzında
Patlıyorum biliyorum.
O ince derinden darben gelmekte.
Ayrılıyorum son sevgili bıraktığım limandan
Birikintilerimin verdiği ateşle.
Geliyorum.
Hedefim yüreğin.
Bir yandan da acıyorum
Bedenini delip geçerken
İşimin gereği kurşun olup
Yüreğinden geçmeyi diliyorum.
İşte o ciğerlerini yakan kokum
Hissedebiliyor musun?
Şimdi sen!
Acımı derinden anlayabiliyor musun?