Kurşunum Şiiri - Muharrem Abut

Seninle değişti her şey,
Sen gelince anlam kazandı hayat.
Seninle fark ettim baharın çiçeklerini.
Sen öğrettin gökkuşağının yedi rengi olduğunu.
Başımı gökyüzüne kaldırmayı,
Yıldızlara bakmayı,
Ay ışığına manalar yüklemeyi seninle öğrendim.

Hüzün meğer ne dipsiz bir kuyuymuş;
Seni tanımazdan önce düştüklerim çukurmuş hep.
Kurşun tabancadan atılan mermi değilmiş,
Kurşun sevgilinin acı sözleriymiş.
Kurşun çaresizlikmiş,
Kurşun hasretmiş,
Kurşun dokunamamak,
Uzanmak isteyip uzanamamak,
Gül kokan ellerini;
Tutmak isteyip tutamamak,
Saçlarını koklayamamak,
Gözyaşlarını silememek,
Cinnetlerini yaşarken atılan,
Tahrip gücü yüksek bir bombanın,
Etrafa uykusuzluk,
Ve çıldırtan bir migren nöbeti olarak yansıyan,
Parçalarından her biriymiş.
Kurşun yüreğime saplanan sensizlikmiş.

Seni tanıyınca anladım ve inandım,
Hüzünde, mutlulukta aşkmış.
Aşk senmişsin.
Sense umut.
Seni seviyorum kurşunum…