Kurşunsuz Nefer Şiiri - Ömer Arıkan

Sükutumu isyana döndürsem de bin kere
Feleğin çarkındayım döne,döne batarım
Başım da bin bir bela her adım da badire
Kor gibi yanar içim,içten içe tüterim

Kime sırtımı dönsem,kimi sarsam dost diye
Muhtaç bırakır beni yaşamaya sevgiye
Her bir parçam isyanda bölündüm lime lime
Günahımla doldurur cehenneme yeterim

İlelebet sürecek olsa da gayrı acım
Sükuta erdi yaşım inikti kinim hıncım
Sıcak bir yatak olsun sevgi dolu ilacım
Dinsin bedende ağrım bitsin anlımda terim

Bıktım artık isyanla güneşin doğmasından
Ayaktaki varlığım anamın duasından
Vazgeçsem de çaresiz bu gönül sevdasından
Bir atımlık kurşunsuz savaşan tek neferim

Yıllara ümit diktim suladım göz yaşımla
Hep kendime isyanım tepki verdim hışımla
Gitsem eller üstün de tabutum naaşımla
Başım leh,e değince sükut eder susarım