Kurşunlar ve Kelimeler Şiiri - Vural Balcı

Sanki şeytana satmıştım umutlarımı.
İçimde garip bir belirsizlik vardı.
Hayallerinin önünde esareti yaşamış bir bezirgân
yahut yalnızlığı satın almış bir banker gibiydim.
Bir yığın kelimeyle ifade etmek istiyorum kendimi.
Artık ifade edilmemişliğin yorgunluğundan kaçmak, kurtulmak istiyorum.
Bilmiyorum, belki korkuyorum.
Bir kadının böğrüne isabet edecek
o kurşunları atmaya korkuyorum.
Çünkü o kadın suskun ve büzülmüş
dudaklarıyla bana bakarken
ona yine kendimi ifade edemeyeceğimden korkuyorum.
Çünkü benim sözlerim
o atmaya korktuğum kurşunların ta kendisi!
Aslında kimsenin böğrünü deşmek gibi bir niyetim yok.
Aslında meselem kendimi ifade etmek de değil.
Ben sahte, samimiyetsiz, iğrenç tebessümlerle
hesaplaşmak istiyorum.
Benim meselem belki de ızdırap çekmemiş zihinler.
Bilmiyorum.
Ama oraya girip artık orada yaşamak istiyorum!
Artık ölümle karşılaşmak istiyorum!
Henüz ölümün şehvetini tatmamış bir bakirim.
Çok yorgun bir bakir...

04.11.2021