Kurşunlar insan gibidir

Bazı kurşunlar köpük gibidir sevgilim
Tene değdiği anda erir
Denize taş atmaya da benzemez
Ani bir soğukluk hissedilir
Ve ölüm
Bütün şevkiyle
Bir şimendifer gibi nabza oturur

Bazı kurşunlar iki kere sekmez sevgilim
Bir defada öldürür sevdiğini
Ufuğa sıksan
Yanı başına düşüverir 
Evet sevgilim
Ufuk ne kadar uzaksa
O kadar yakından vurulur

Bazı insanlar kurşun gibidir sevgilim
Bir defaya mahsustur sevmeleri
Kalbe mil
Göze ölüm çekilir
Sevdi mi
Bir daha sevmez sevdiğini
İnsan bu
Bir kere ölür
Bin defa öldürülür sevgilim

İnsan akrep gibidir sevgilim
Saat başı hüzün aşırır
Telsize düşen türkü gibi
Ağıt gibi
Yel gibi
Göğsümüzden ısırır.
Ve kurşun insandır bir bakıma
Nereden vuracağını
Çok iyi bilir.