Kurşunlanmış Düşler Şiiri - Ömer Ünal

Ermenek’e kar yağıyor,
benim düşlerime kurşun.

Ah İlay
solan bir gülün yaprağına astım sensizliği.
Yollarına ektiğim umut tanecikleri çığlık çığlığa yüreğim misali.
Med-cezir misali yaşamıma
yerleştirdin kasırgaları,hortumları…
hoyrat kahkalarınla.
Var mıydı böyle çekip gitmek bir ‘’sağlıcakla kal’’bile demeden?

Hani düşlerimiz vardı;
yağmurlu günlerde pencerenin önünde kurduğumuz.
Kumrular bile kıskanırdı halimizi.
Hele bilselerdi düşlerimizin rengini!

Sözlerimiz vardı yıldızlı yarınlara dair;
Bilmek zorunda olanların dahi bilmediği.
Mutlu yarınlara dair,hayata dair.
Sana,bana yani ceylan bakışlım bize dair.

Şu an bir şarkının içimi dağlayan nağmelerinde gönlümün ruhu.
Dışarıda kar yağıyor.Havada kesici bir soğuk.
İçimi ısıtan huzurumu baykuş bakışlılar çaldı.
Bir acı kahvenin hatırına sıralıyorum figanımı.
Hani nerde düşlerim?
Hani nerde sözlerimiz?

Düşler mi, sözler mi, gözler mi?
Yalanmış hepsi!
Faniymiş dünya!
Cahit Sıtkı misali geç anladım:’’Su insanı boğar, ateş yakarmış?
ERMENEK 24-12-2005(02-14)