Kurşunladılar Şiiri - Hürmüz Demir Söğüt

Avuçlarıma aldığım günün rengiydi
Küf kokulu hayellerde kayıp olduğum
Yaşamdan firar etmiş günlerim...
Kırgınım, hülyasızım susuzum;
Yavaş yavaş,azar azar, gün gün
Bitirdiler yüreğimdeki seven beni!
Düşlerimi yarınlarımı çaldılar...
Umutlarımı, dünümü, yarınlarımı kurşunladılar
Doğcak çocuğuma su hava bırakmadılar
Çiğerimi ta içten dağladılar Anne!
Suskunum... kırgınım... ağlıyorum
Yaşadığım her gün yarına sonsuz uçurum
Anne sözlerine, gözlerine hasret
Öykülerin tarlada toprağı kazarken
Akan terin okadar saf, gözyaşların saf...
Gölerinden akan tuz, anlından akan tuz
Sensizliğe seninleymiş gibi baktım anne..!
Elleriyle saçlarını tarasın bu deli kız...
Yaban elere derde dert ekledi, kederi bitmedi!
Vurdular annem vurgun yedi yarınlar...
Varlıklar içinde devamlı yokun
Ne olur gel yeniden var edip yaşat beni Anne
Bu kez sevgileri, iylikleri öğretme,
Beni yeniden dünyaya getirirken haykır
Alevlere değil, kinlere değil paraya sür
Çünki bu dünya para saltanatıyla yürüyor..!
Konuş anne, konuş susma sende! ..
Ya anne gel yeniden dünyaya getir beni!
Avuçlarıma aldığım semnın rengiydi,
Ruhsuz dünyanın içinde sırtımdan vurdular
Ölmedim, öldürmedi değen kurşun!
Anlat susuzluktan nasıl ölündüğünü anlat,
Yeşillerin, mavilerin, grilerin kabre gömülüşünü
Ve yok oluş anı, sonsuzluğun asla var olmayacağını..!
Ağlıyorum bir günün başlangıcında,
Güneş alev alev yakıyor bu gün, bulutsuz gökyüzü
Yüreğim hüzün, topraklar susuz çöl gibi hüzün,
Gün gökyüzün bulutsuz yine
Düşlerimi dar ağacına asan benmiyim;
İnsanları öldüren silahı icat eden...
Kalbimi, ruhumu isteksiz, sevgisiz bırakan kim?
Umutlarım varmıydıda yok oldu Anne
Hangi kurşun ruhsuz vurdu beni annımdan.