Kurşuni elbiseler içinde

kurulup yıkılan şehirlerin ötesinde
yalınkılıç girdiğim savaşlarda
yenilmişim.
daraltan, boğduran, kahreden bakışların müptelası
belanın nazargâhıymış kalbim.

kurşuni elbiseler içinde
ismini yazdığım kağıtlar dağılmış.

nevmid kavimler korosu ağır bir matem söylemekte:
o asır ki hüznü mutlaktır
muhkem yüzlerde parıltısı kaybolmuştur hayatın
güzün defterinde geniş bir yapraktır intihar

hayat vadisine sürüldüğü günden beri insan
ruhunda buzdan çukurlar
ve umut
damarlar içinde dolaşan efsunlu zehir.