Kurşun kalem gibidir hayatlarımız.
Ne zaman yeni bir başlangıç yapsak,
Biraz daha tükeniyoruz.
Yavaş yavaş bırakıyoruz ömrümüzü,
Bu karanlık, kocaman dünyaya..
Sonunda tükeneceğimizi bile bile ,
Çizmeye devam ediyoruz kaderimizi.
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta