Kurşun Mavisi-Guleya Şînî

Yağmurumsun dedin, yağdım
Yüzünde kurumaktı ahdım
Olmadı..

Gece kendi karanlığını vururken gölgenim omuzunda
Adımlanmamış kuytulara düşen ateş nöbetindeyim

A(l) nında vurulduğum kocaman bir kavgaydın sen
Son ömrümde ayaklanan en uzun yürüyüştün
Önce kavgayı sevdim ardından geldi sevdan
Dilinde, teninde yaltaklanan gözüm kördü ihanete
Bundandır belki de
Göğsünde estirdim hep terör saçlarımı
Kardelen saflığında bağışladım dağlarımın nazını..

Sen yalan sevdalar ustası, destansı aşk haini
Ben hâlâ iflah olmaz eşkiyanım
Yüreğine sabıkalı yüreğim
Oysa
Parmakların ve dilin yalnız barut kokar senin
Beynimde patlayan kaç el bombası varsa
Hepsi senin eserin..

Tarihime dayandır tarifimi
Cenaze namazı kılınmayan kanlı bir tabut içinde
Son yakılan köyün göçmeni
Maraş'ta katledildim
Uslanmadım süngü giyindiğim gecelerde
Dersim'de sevdim seni
Tarifim senden gelsin ne farkeder
Sevdim seni
Belki Keldani'ydim belki Süryani..

Üstünde Siya yazan yere düşmüş bulutlar kucağımda
Ey yüreksizim! Ellerin nerde..
Bak ellerim, sol yanağındaki benin üstünde
Derdim intizara kalsın, kül yağsın bu başıma
Bir ben’dim ellerinle dört kapıdan kaf dağına kovulan
Hani utanmasam, utan diyeceğim, utan..

Kırk çarmıhtayken tenim, gözlerini kıble bilmiştim
Mavi kalibreli her gün o kıbleye iman etmiştim
Şimdi
Turnalar ağlarken kucakla sarhoş gündoğumlarını
Ve martı beyazıyla tut, kan panjurlu gözlerimin yasını..

Helbest/Şiir: Sevilay Yücedağ

Guleya Şînî

Te digot barana min î, bariyam
Sondxwarina min, li ser riyê te de hişkbûyîn bû
lê, nebû.

Şevên ku di vemirîna tariya xwe de Siya milê te bûm
Hîn bêgav avêtina tariya taldan de nobedarê êgir bûm..

Di pevçûna te yê girseyî de, lêxistina eniya te bûm
Di jiyana min ê dawî de, tu binpêkirina meşa min ê herî dirêj bûyî
Di serî de min pevçûnê hez kir, dû re evîniya te hat
Di zimanê te û çermê te de lêbokbûyîn çavê min de îxanetî kor bû
Dibe ku Ji ber vê yeke ye
Min di sînga te de, porê xwe wek terorê wezand
Min wek bi pakiya gulberfînek, dilnaziya çiyayan bexşand..

Tu yê ku hostayê derewkarê dildaran, xayînê evîna destana
Ez hîn jî bêaqilbûyîna eşqiyayê te me
Dilê min bi dile te bi sabiqa ye
Jixwe
Tiliya te û dile te de, tenê bêhna barûtê tê
Di mêjiyê min de çiqas bombeyên ku hatiye teqandin hene
Hemû jî berhemên te ne..

Min bi pênasa min, bispêre dîroka min
Cenazeyê ku di hundirê tabuta xwînî de
Hîn nimêj li ser de nehatiye kirin
Ew koçerê gundê ku hatiye şewitandinê bû
Li Mereşê hatim qetilkirin
Biaqil nebûm di şevên ku singûyan li xwe dikir
Min tu li Dêrsimê de hez kir
Bila pênasa min ji te were, dê çi ferq bike
Min te hez kir
Dibe ku ez Keldanî an Suryanî bûm..

Ewrên hembêza min ketiye li ser Siya hatiye nivîsandin de
Ya newêreka min! Ka deste te li ku ye…
Mêze bike, deste min li ser şanika gepa te de ye
Bila xwelî li ser serê min de bibare, bes ku derdê min li bendewariya te de bimîne
Tenê ez bûm, bi destê te deriyên çiyayê qafê de hatibûm qewitandin
Ka ez ji xwe fedî nekim, ez ê bibêjim fedî bike, fedî…

Çermê min li darvekirina çil çarmixê de bibe jî, min dîsa çavên te ji xwe re qîble zanîbû
Min her roj wê qibleyê re îman anî bû
Niha jî
bi zayîna rojê serxweşan de Qulingan di hembêz de digiriyan
Û bi qaqlîbazên spî re panjûra çavê min ê ku xwîna şînê de ye zeft bike..

Werger/Çeviri: M.N.Aydoğan