Bir kurşun kalemim vardı,
“Dört Mevsimlik'''ti adı
Sonbaharım, kışım, ilkbaharım, yazım…
Her şeyimizi ona borçluyduk; hem ben, hem de yazım…
Bir yılda bir kurşun kalem…!
Ne günlerdi o günler, her anı bir alem.…
Üç parmağımın arasında; eridikçe erirdi,
Bitecek diye sanki yağlarım da erirdi
Arka ucuna; kâğıt bağlardım kısalınca,
Ya da bir odun parçası, kalınca…
O günler öyleydi
Tam anlattığım gibi, böyleydi.
Şimdi ise deste deste,
Bir tanesi bir nefeste…
Renklisi, renksizi dizi dizi
Kıskandırıyorlar bizi…
Masal değil hakikat bu.
Duygulandım doğrusu…
(10/2009/Konya)
Tayyar YıldırımKayıt Tarihi : 29.10.2009 11:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Abartılı dizeler değil bunlar. Ben ilokulda bu şartlarda okudum. 1960'lı yılların son yarısı idi o zamanlar.
duygu dolu şiirinizi ve siz yürekten tebrik ediyorum evet üstat aynen
öyleydi bizler yaşadık inşallah gençlerimiz o günleri yaşamaz
kalbi selamlarımla
TÜM YORUMLAR (21)