Kurşun Asker Şiiri - Akın Korkmaz

Ben bir kurşun askerim
Gövdem kurşundan dökülmüş
Doğuştan gelir kederim
Gözlerimde yaylım ateşi
Rütbem ateşte dövülmüş

Kundağım üniformam olmuş
Tüfek ağzımda emziğim
Ayağa kalkar kalkmaz
Hemen esas duruşa geçtim
Şu yalan dünyaya karşı
Nasıl da sımsıkı iliklenmiş
Kurşun rengi düğmelerim

Kendimi bildim bileli askerim
Dönüşü olmayan sefere çıktım
Bütün acılara gülümsedim
Patlayan her kurşun sesinde
Ben ölüme selam çaktım

Ateş hattında kayboldum
Unuttuğum çok şey var
Sanki hafızamı yitirdim
Hangi bölüktendim ben?
Sahi birliğim neydi benim?

Her yerim delik deşik olmuş
Bir parçamı yerde bıraktım
Cebimde bir gül solmuş
Askerin gülle ne işi olur
Düşünüp aklımı kaçırdım
Yoksa biri mi vardı sevdiğim
Beynimin içinde bir düş belki
Ya bu göğsümdeki yara
Yakından biri değil belli
Hem de çok uzak ara
Kulağımda kurşun sesi
Bir bilen varsa söylesin
Beni vuran kimin nesi