Vuruldum...
Ben hayatımın ilk ve son kurşununu senden yedim
O namlusu gül dolu silahından çıkan kurşunun izi kalıcıdır koynumda
Kapatamadığım, kapanmayan
Uyuz bir köpek gibi peşimde kanımın damlaları
Kime sarılsam biraz benden kan kırmızı
Biraz senin elinden bulaşır suratına
Biliyorum ayıp ve mânasız
Ama peşlerinden gidiyorum
Gezmeye çıktıkları vakit
Ana kız.
Utanır da belki
Devamını Oku
Ama peşlerinden gidiyorum
Gezmeye çıktıkları vakit
Ana kız.
Utanır da belki
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta