Vuruldum...
Ben hayatımın ilk ve son kurşununu senden yedim
O namlusu gül dolu silahından çıkan kurşunun izi kalıcıdır koynumda
Kapatamadığım, kapanmayan
Uyuz bir köpek gibi peşimde kanımın damlaları
Kime sarılsam biraz benden kan kırmızı
Biraz senin elinden bulaşır suratına
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta