Kurşumi Sabahlar Şiiri - Nedim Uçar

Mavi gökyüzünün kurşuni sabahında,
Kayıp ıhlamurların kokusu.
Sokaklarda gecenin mahmurluğu,
Dallarda kuşların cıvıltısı,
İçimizdeki sevinç,
Yitik zamanların korkusu.

Dalarken gözlerimiz ufkun uç noktasına,
Bir güvercin uçar kanadı kırık.
Eski aynalarda yeni yüzümüz,
Alışırken yeni güne,
Alır götürür sevdiklerimizi,
Zamansız ayrılık.

Güz güneşi kırılgan buzullarda,
Yüreğimiz yangın yeri.
Siler bulutun terini rüzgâr,
Ay döner dolunaya,
Katı atıkların kıskacında,
Açılır doğanın gözleri.

Sarınca geceyi yıldız yağmuru,
Ufkun derinliğine inat.
Ellerimizde büyür yalnızlığımız,
Sular ıslanır mermerin beyazında,
Her yol bir amaç taşır,
Sevincimiz büyür iki kat.

Bir toz bulutunun esintisinde,
Savrulur yaprak yığını.
Kendi sessizliğine bürünür zaman,
Bir ışık demeti düşer sulara,
Yağmur kuşlarının son katarında,
Mevsimler tazeler gönül bağını.

D.r Nedim UÇAR