Kürsü Şiiri - Mehmet Baki Öztokmak

Kürsü
Küçücük bir kürsü, avcunda zaman,
Biçilmiş tahtası nur aleminden.
Diz çökenler samimidir ve pişman
Perdeler açılır sır aleminden…

Bu küçük kürsüye uzanan eller,
Nura doğru yönelirler gönülden.
Geçmişine pişman, ıslanan gözler
Nefsi emmareden sıyrılır birden.

Bir yol ki, bezenir tâ yedi koldan
Dünyayı çepçevre sarar, dengeler,
Sırat köprüsüne uzanan yoldan
Huzur bahçesine nergisler serer.

Küçücük bir kürsü, dünyanın yükü
Yüklenir sırtına, nurdan çivisi,
Yaşanınca anlaşılır bu öykü,
Aklara bürünür kalplerin isi …

Kürsü ki, dünyaya dayanak dünden,
Bir zaman ki, yarın kötü bugünden
Zamanın perdesi, hepten yırtılmış
Kürsü ki, tutuyor canı gönülden…