Üniversite öğrencisi,Erdem Beyazıt gibi şiir avcısı,Cahit Zarifoğlu gibi buz dağı şairi yeri geldiğinde Özdemir Asaf olur aşkı yaşarım yeri geldiğinde İstanbul'u özler Orhan Veli misali şiir yazarım.. Yalanın olmadığı saf temiz bir duyguyla yaşamak isterim.
Adalet ilk önceliğim..
Analar ellerini açmış semaya
Dua ederler yüce mevlaya
"Oğlum sağ salim gelsin" diye
Rabbim ana rahminde yazmış kaderi,
Şehit olursam ağlama anne.
Önüm arkam Sağım solum sobe...
Oy çocukluğum!
Görünüşte sade bir mahalleydi belkide ama inan bana gençliğim çok şey vardı çocukluğumda.
Mesela her akşam saklambaç oynar deli gibi koşardik,
Her akşam toplanır gecenin bir yarısına kadar sohbet ederdik,
Hele ki gündüzleri ver bize, akşama kadar eve dönmezdik.
Bugün günlerden salı, kimine göre hüzünlü bir akşam kimine göre de mutlu ve sıcak.
Yaz değil belki ama mevsim kışta değil ki ona göre giyinesin.Ortası yok işte, mevsim bile oyun oynuyor bizimle.
Şimdi bir otobüs içinde duygularım darmadağık bir halde duygularımı yazıyorum Allah ne verdiyse.
Hani seversiniz de aslında sonradan anlarsınız ya yanlış kişi olduğunu ve iş işten çoktan geçmiştir ha işte durum aynen öyle.
Ayrıldık evet kendi gitti, adı gitti, saçları gitti, kokusu gitti ama yüreği hala benimle be abim.İnan şu soru çözme merakım da olmasa kafayı yerim herhalde onu düşünmekten.
Şimdi aldım kalemimi elime!
Armağan ettiğim şarkının gölgesine sığınarak yazıyorum:
"Yalnızlığımı ve zifiri karanlıkta aradığım kendimi"
Herkes susuyor ve bir uğultu başlıyor.Yılzdızlar bir yandan,gökyüzü bir yandan konuşup duruyor fısıldaşarak.
Fısıldaşmalara dolunayda katılıyor.
Dolunay söz istiyor yıldızlardan ve gökyüzünden başlıyor anlatmaya:
Sessizlik vardı tüm gece
Yıldızlar gökyüzünde,sen yoksun,
Ayak sesleri geliyordu öteden
Heyecanlanıyordum, sen yoksun
Kapılar açılıyordu ardı ardına
Bekliyordum, sen yoktun,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!