Yağmur kokuyor gece, yadımıza düşüyor atalar.
Koşuyor delikanlı gönlümüzde dört nala doru atlar
O an özlem dokunuyor yeterince yufka gönlümüze
Gözlerde yaş beliriyor, gizleniyor yağmurun bütünlüğünde
Dinmeden yağan bereket döküyor içindeki feryadı suya
Ağlamıyor, ağlamaz! yüzü yağmurdan ıslanıyor güya
Çekiyor içine geçmişinin tertemiz ve şerefli kokusunu
Yaşamla doluyor düşündükçe ulu geçmişini, şerefli ulu'sunu
Derin bir nefes alıyor huzurla, karışıyor buğulu nefesi puslu havaya...
Rauf MustafaoğluKayıt Tarihi : 7.11.2020 10:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
