Kürşat Şiiri - Veli Şen

Sabaha doğru uyandığımda baba ocağında
Kara bir şey gülümsüyordu annemin kucağında
Kıskandım, nereden geldi şu pastırma sıcağında
Bu kadar çok seveceğimizi ne bilirdik Kürşat.

Huzurla uyusun diye yıllarca beşiğin salladım
Hep arkasında durdum, herkese karşı kolladım
Sevgide, ilgide bazen annemi, babamı bile solladım
Halimizi gören zannederdi tam delirdik Kürşat.

Ne zaman ayaklandın, kuyruk gibi peşime takıldın
Bize musallat oldun, akranlarından çabuk sıkıldın
Tasarrufu bilemezsin ki, el bebek gül bebek bakıldın
Her eve bir tane lazım, sen gelmesen biz gelirdik Kürşat.

Büyüttük, okuttuk, şımarttık, gönderdik gurbete
Evliya çelebi gibi gezdin maşallah fizandan öte
Sana lahmacun, kadayıf nasip; bize simit, kete
Evde olsak bir kuru ekmeği beraber bölerdik Kürşat.

Yokluk göstermedi ailen, rahat geldin bu yaşa
Ama zaman gelecek razı olacaksın bir tas yavan aşa
Deli-kanlıyız da eğer hepimizde geç gelseydi akıl başa
Var ya işte o zaman … perişan olurduk Kürşat.

Sitemim ne sana ne Süleyman'ıma, kendime kızıyorum
Özlerin kıymetini bilmedim, sahteleri kalbimden kazıyorum
Ama bilin ki gardaşlarım, bunları canı gönülden yazıyorum
Keşke bir arada olsaydık, mutlu mesut geçinirdik Kürşat.

(2012)