Kursağımdan geçmiyor, şiir

Kursağımdan geçmiyor / şiir

- Seni Nuh’un ayak izinde görününce dilsiz / heybemde utanç peçem yalpalar -

Sus diyorsun da
İs kokarım bu âh-u figan saatler
Dökme yıldızları üstüme!
Ucuz mu ki, hırka
Ağzım ârş kokma iddiasında!

Manadan yoksun (s) ağır ayaklarım
Kışkırtır / gelmediğin geceler
Dem tutmayan dilim varken
Yüzüm yok ki
Adım atsam, sensiz bir cümleye kurban gider

- Sussam herkesin üstüne örtüsün / konuşsam geceler üryan -

Usulca
Giyin Yusuf’un kuyudaki gömleğini
Bir avuç İbrahim’i yakmayan ateş getir
Âdem’den yadigâr gamzelerine batmış
Gömelim / içimin kararmış yangınlarını
Ve
Çığlığımda yük / tanrısal düşleri.
Sonra da toplayalım, uzun uzadıya
Canını canımdan çekerken dökülen
Süveyda kırıkları

- Ateşini çaldım / gözlerinin karasında susuşlarını saklama diye -

Camlar buğu tutsa da
Koşmaya hazır gözlerimin sahibi
İtiraf edeyim ki
Sırıtarak bir yığın ihanet tene s/iniyor, olsa da
Kaybolmak yok!
Temmuz sıcağı gamzenin sokağında
Uçurup dipli soluğum
Ağzının kıyısındaki eşiğin olsa da