Peki sen yorgun akşamların neşesi
sen nereden çıkıp geldin
hırçın bozkırlarına
beyhude yaşarken Ömür tasasını
ne vurgunlar yemişken felekten
sen nereden çıkıp geldin
Gençliğin en taze yazmanlariydı
Sana senden habersiz şiirler
Mahallenin duvarlarına anti emperyal
Sloganlar yazıyordum
Böyleydi çağımızın raconu
Şairlere hudut yok gökyüzünde
Gökyüzü benim emrinde
Ben istersem güneş açar
Ben istersem yağmur yağıyor
İstersem dünyayı siliyorum aklımda n
Kutay abi ,Kutay abi
Kara gökyüzünün belası
Neredesin yoksun yanımda
Halbuki sana anlatmam gerekenler var
Biri var Kutay abi
Şimdi göz göze gelemeyen iki yabancı
Ve dertleşemeyen iki dost gibiyiz .
Çoğalırken gönlümde bu bitmeyen sancı
Tek kelime yazamayan iki şair gibiyiz
İllaki gitmek istiyorsan
Güneşi koparda öyle git
Baharları yanında götür
Aydınlıkları götür benden
İllaki gitmek istiyorsan
Sen gelmezsen Bahar gelmez
Ağlar gözüm yüzüm gülmez
Sen girmezsen kalp hücreme
Yıllar boyu kimse giremez
Sen gelmezsen Güneş gider
Ben en güzel şiirlerimi sana yazdım
İlk ve en güzellerini
Uykusuzluğu sende tanıdım
Çaresizliği sende
Dağa taşa bağırırken sevdamı
Bir köşe başında sana
Önce köz oldum yangınlarımda
Zavallica ve onurlu bir hayatın esiri
Çok gece dolaştım doruklarımda
Aklımda binlerce hikaye
Kulağımda dertli bir havanın sesi
°
Al senin olsun tüm defterlerim
Tek satır yazmam bundan sonra
Gittiğin yerlere gitsin dertlerim
Arayıp sormam bundan sonra
Ardında kalan bir yıkık insan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!