Kurmak Şiiri - Gökhan Oflazoğlu

İşlek zihnin kırdığı zincir, salar hissedişi
kaybın denizlerine, çıkan canlılık benzersiz
ve yalın, yükselen beklentisiz aykırılıkla
temellenir. O uçurumlar ki anlayarak derinleşir,
özü yangından kurtaran el, kimse ormanında
dal dal yeşerir, armağanla dönersin kendine,
varolmayanın köleliğinden azat, özgürlüğün
açık alanında temellenir.

Böyle yaşayan zerreler, bulunur yeniden,
ya hayaldir, ya da gerçek hayalle temellenir.