Kürklü Kadın Şiiri - Guliz Aras

Gece umutsuz
Savaşsız
Bir haykırışa gebe
Sükuneti bozacak ahenksizliğe…
Bir çocuk ağlıyor
Gecenin kıyısında
Hıçkırarak
Karanlık bastırmıyor sesini
Düşüyor eli ensesinde
Ses kesiliyor
Sessizlik
Kürklü bir kadın geçiyor
Uzun boylu
Deri çantalı
Yüksek topuklu
Gözleri bir şeyler arıyor
Dönüp bakıyor
Dönüyor
Kör geceye inat dolanıyor
Saat ilerliyor
Sonra ışıkların ismaili gözüküyor
Elinde gene bir şişe
Başı bir önde
Bir omzunda
İnadına gülücükler atarak geliyor
Hiç bakmıyor bile
Umursamıyor ne hayatı
Ne de kimseyi
Belki de en doğrusunu yapıyor
Bir kendime bakıyorum
Bir ona
Dalıyorum yine bir düşe
Her zaman ki gibi…
Silkiniyorum karanlığın ucunda ki sese
Çocuğun soğumuş bedenine
Sarılmış kürklü kadının gürültüsüyle…