Kürkçü Dükkanı Şiiri - Adnan Ferit

Suskun suskun durma öyle ne olur,
bir de bakma gözlerime suçluymuşum gibi.
Olmazdı, olamadı.
Doğa aynı doğa,
kanunlarınıda ben koymadımki.
Küçüksün sevgilim küçücük,
belki ideallerin, beklentilerin
en önemliside yüreğin kocaman ama,
zamana kafa tutmak pek aptalca.
Büyürsün biliyorum, kimse çocuk kalmaz.
Fakat bir tanem, ben küçülemem,
keşke olsada becerebilsem.

Ağaçlara kazısak adımızı, yazsak duvarlara,
koşsak nefes nefese, ordan oraya.
Yuvarlansak çimlerinm üzerinde,
çok önemli bir iş yapıyormuş havalarda öpüşsek masumca.
Göğüslerine dokunduğumda, yanıp tutuşsa elim,
yüzüm, beynim...
Beklesem yaz tatili dönüşünü,
acaba beni unuttumu diye
yaşasam o acıyı, acı gibi olupda,
aslında bambaşka güzelliği olan o tadı.

Gizli gizli sigaralar içsem odamda,
senin slüetin belirse dumanında.
Ağlasam kapanıp tuvalete,
çirkin bulup kendimi aynada
kilitlesem dudaklarımı birbirine.
Tenefüsleri beklesem derslerde,
Gözlerim tahtada aklım bir karış havada.
Zil sesiyle fırlasam bahçeye,
görsem seni en yakın arkadaşınla yürürken.
Yakın geçsen bana, sıcaklığını hissetsem o soğuk havada.
Gülümsesen,
utangaç, çocuksu tavrınla.
Gururlansam.
Sevgilim o benim, dünya güzelim desem.....

Keşke yaşıyabilsem bunları bende, keşke.
Ama olnaksız be güzelim,
hani derler ya,
zavallı yaşlı bir tilkiyim ben.
Sana gelsemde,
sana koşsamda,
elini tutupsaçlarını okşasamda,
her günün sonunda,
dönmek zorundayım
kürkçü dükkanına........