Kurgu Şiiri - Kürşat Usalan

Kirpiklerimden sarkan gözyaşını görmeden
bir oltaya takıldım.
Hayat beni kollarına aldı ve,
Sahipsiz bıraktı.

Önce tutkularımız ıssızlaştı
büyük bir gökdelenin önünde.
Gökdelen dağıldı.
Küçük küçük evlere üleşti.
Evler,
büyük bir ülkeye birleşti;
enflasyonu üç haneli bir ülkeye…
Üç haneden fazlasını köy yaptılar.
Sonra o köylerin hepsini
bir bir yaktılar.
Dumanlar savruldu alevlerden.
Kirli hava oldu.
İnsanların solumadığını gören yatırımcılar,
havayı temizleyecek
katkı maddeli deterjanlar ürettiler;
köpüğü ayarsız deterjanlar.
Ortalığı köpükler istila etti.
Her şey bir köpüğün sırtına binip,
uzaklara gitti.
Günler, anlamlar, aşk…
Uzun yıllar sonrayeryüzüne
sözcük olup yağdılar.
Ortalığa bir sürü sözcük yığıldı.
Sözcüklerin altında kalanlar
öldü.
Ölü sayısının artmasından endişe edildi.
Enkaz kaldırma çalışmaları için
zaman görevlendirildi.
Zaman aldı sözcükleri;
tek tek her birinin kabuğunu soydu
ve gördü ki hayretle,
her birinin içinden
bir damla gözyaşı çıktı.
Zamanın orta yerine
kirpiklerimden sarkan gözyaşının
anıtını diktiler.
Ve her bayram gününde ona
su ve güneş verdiler

Hayat herşeyi aldı ve
Sahipsiz bıraktı

15.02.1995
TAVŞANLI