Kurgan Şiiri - İbrahim Halil Özdemir

KURGAN
İki duvarın arasında
İki kafesin içinde
Güller bahçesi, ateşler
Yangın yerleri
Sinemde
Tüm ihtiraslarım
Bütün ağıtlarım
Birazcık şikayetlerim
Bir kurgan içinde
Oysa ölünce bir şey götüremeyecektik kendimizle
Ne bu matem
Her şey benimle gömüldü bu kurgana
Artık şahit değilim hiçbir an'a
Gökyüzünden dökülen sitemden kan'a
Hiçbir şeye
Şahit değilim
Kurgandayım
İki göğüs kafesinin arasındaki kurgan
Ey uzak diyarlar
Ey ışıklar
Ey görünmeyen ufuklar
Bu kurgan ne dar
Oysa kendim atladım içine
Ey rüzgar serinlet kurganı birazcık halimi sor
Ne bu gürültü
Ne bu hışırtı
Yanan ben değilim fikirlerim
Fikirlerimin yanmasını izlemek
daha yakıcı olduğunu bilemedim
Gökyüzünden gözlerimden dökülen hiçbir yaşı silemedim
Aksın dedim, aksın.
Belki kurganımı doldurur da yangınım söner
Nasıl yandığımı
O ki gül'den bahçenin içinde söyleyemedim
Anlatamadım hiç kimselere
Sessizce göğüs kafesinin içindeki yangının hışırtısını dinledim...