Kurgan Şiiri - Gürsel Gündoğdu

kurgan

düşle gerçeğin karıştığı “o” anlardan birinde
bir kurganı kuran askerim
bir avcı-göçebeyim
ıssız bozkırlarda
adım kılıcıma kazınmış
kılıcım benliğim

açık havada bir kurgan inşa ediyorum
kafamda yıldızlar
yukarıda yıldızlar

kurganım
uzunca bir taş yığını,
altında tanrım
komutanım
çobanım
babam
seher yıldızım
benliği ile birlikte uzanmış yatıyor…
atı yanı başında

kurganların peşinde mabedini arayan ben
derine daha derine iniyorum
kazdıkça soğan kabuğu gibi açılıyor
hem benliğim hem yer

mabedi bulmak üzereyim derken
mezarımı kazan çocuklarımı görüyorum
derinlere doğru.