Küresel Yalnızlık Şiiri - Kemal Küçüktekin

Üniversitenin ilk günlerinde,
Çok güzel bir kızla tanıştım.
Çok hoşuma gitti.
O da bana ilgisiz değildi,
Ve aramızda,
Küresel bir ısınma başladı.

Ama ne yazık ki,
Kız Japonya'lı.
Ne ben Japonca biliyorum,
Ne de O, Türkçe'yi öğrenmişti.
Kısa bir süre de olsa,
Küresel farklılık yaşadık.

Birbirimizden çok hoşlandığımız için,
Ben, Japonca öğrenmeye başladım.
O da, Türkçe'sini geliştirdi.
Ve aramızda bir sevda oluştu.
Bizimkisi artık,
Küresel bir sevdaydı.

Arkadaşlığımızın yıpranmaması için,
Ne ben O'nu,
Ne de O, beni tahrik ettik.
Yazılı olmasa bile,
Küresel bir antlaşma yaptık.

Saygılı ve seviyeli,
Çol güzel günler yaşadık.
İnanın, birbirimizi hiç kırmadık.
Küresel kavgamız hiç olmadı.

Dört yıl gibi uzun bir zaman,
Sanki bir ay gibi geçti.
Korktuğumuz başımıza geldi,
Ve okulumuz bitti.
Küresel bir deprem yaşadık.

Ne ben Japonya'ya gidebildim,
Ne O, burada kalabildi.
Şimdi,
Birbirimizden binlerce kilometre uzaktayız.
Küresel yalnızlık içeriside,
Kaderimize isyan ediyoruz.

İlişkimizde sevindiğimiz nokta,
Küresel olan her olayda,
Her taşın altından çıkan, Amerika,
Bizim bu küresel sevdamıza- İnanmayacaksınız ama-
Burnunu sokmadı.

Kemal KÜÇÜKTEKİN
16.08.1993
TOKAT