...Küresel Özür! ... Şiiri - Sevnur Şaylan

Bir huzur vardı içimde…
Yüzümde nedensiz bir tebessüm…
Hava da kendini nisan sanmıştı sanki! ...
Maviler kışa ayıp,masmaviydi...
Attım kendimi sokaklara…
Utanmasam zıp zıp zıplayarak varacaktım köşe başlarına…
Allah’ım,dedim,ya küresel ısınma! ...
Yahu,dedim,
Şimdi böyleysek,yaza kavruluruz ya! ...
Bu huzurum hiç hayra alamet değil ki…
Biliyorum,bir faydası yok ama…
Özür dilerim dünya…
Sıktığım deodorantlar adına…
Bizim arabanın egzoz dumanı adına...
Tüten filtresiz dumanlar adına…
Dikemediğim fidanlar adına…
Ve daha sayamadığım bir çok utancımdan dolayı…
Özür dilerim dünya…