Küre Cinayeti Şiiri - Adnan Şahin 2

Kan ter içindeydi,
Yüzünden düşen bin parça.
Nefes nefeseydi,
Düş kırıklarıyla,
Geldi bir suçlu gibi,
usulca sokuldu yuvasına,
Çekildi bir kıyıya.

Bir süre bekledi halkı,
Altıgen yuvalara bıraksın diye yumurtalarını,
Ama beklentiler boşa çıktı,
Kızgın on on beş erkek arı,
Saldırdılar kraliçeye,
Acımasızca öldürdüler onu.
Sürüdüler cansız bedenini,
Attılar kovanlarından.
Yapmadı diye görevini,
Devam ettirmedi diye soylarını.

Oysa yapmıştı kraliçe yapması gerekeni.
Çiftleşebilmek için,
Yüzyıllardan beri olduğu gibi,
Çıkmıştı aşk yolculuğuna,
Peşine takıp onlarca genç güçlü arıyla.

O uçuyor genç arılar onu kovalıyordu,
Ama acımasızlaştı doğa,
Onlarca genç arı bir bir dökülüyordu,
Çıktıkları aşk yolculuğunda,
Göremeden maratonun sonunu.

En sona kalınca bir arı,
Tamam demişti kraliçe,
Binlerce yavrumun babası bu.
Ama iç güdüsü ona tamamlamasını emrediyordu,
Uçması gereken yolu.
Yolun sonuna gelince hazırdı,
Binlerce arının anası olmalıydı.
Ama baktı arkasına,
döndü etrafında defalarca,
Kimseler kalmamıştı ona,
O kadar arı dökülmüştü yollara.

Bile bile sonunu,
Tuttu yine de kovanının yolunu.
Nereden bilebilirdi ki kraliçe arı.
Küresel ısınma denen şeyin,
Onun ölüm fermanına neden olacağını?

30.06.07