Küre Şiiri - Mehmet Fatih Kahraman2

Soluğuma maske taktım
Gırtlak acısı ne zormuş
Kirliyken temiz geçinmek
Becerene aşk olsun
Havamızla bozulmayan kalmadı
Hele ciğerler
Buna yürek sızlar
Ya ciğersizler

Oldurmak olmalıyken kârı zekânın
Hormonal dengesizlik marifeti
Araç-gereç/teknoloji derken
Ömür altmış
Bilemedin yetmiş
Yetmiş mi yetmemiş mi

Karanlığa saklayacağımız kalmadı
Gündüzler karartıldı
Mahremiyet özelinden ifşa
Gözlerdeki kamera
Sadece görünenleri çekmez
Mahrumiyet güzelinden hepten
Çıkarın çirkin maskeleri

Bilumum eklem cıvataları atmış
Eskisi değil yaz-kış
Boyası aktı tabiatın
Savaş ne zaman oldu barış

Sağlamdı teslimat
Garantiliydi
Elimize geçinceye dek
Çocuklaştık kurcalayıp
Dökülüyoruz tek tek
Kapsam dışı hayat

Zehir ettik çevreyi
Şu hayvanlar hele
Ne zaman konuşacaklar
Boyun bükmüş nebatat
Küre üstünde harabat

Dönüş yok
Isınıyoruz gittikçe
Kaynadı suyumuz
Buharlaşıyoruz ama
Yağmur olarak dönmeyeceğiz