Küre Şiiri - Ezgi Özsan

Yaşam ve bizim aramızda,
Buzdan bir şey dönüyor, havada.
Hayat diyorlar adına,
Döndükçe eriyor,
Yaşam ve bizim aramızda,

Doğduğunda bir sırrı yutmuşsun gibi
Düştün ömrünün
Her gecesinden
Sabahına,

İki çocuk ve bir ev,
Bir kapı ve kaldırımları tüten soğuk taşlardı senin,
Ve yaşam arasında,

Bazen iyi,
Bazen yarım,

Bir yanı dekorasyondan yoksun
Ve kim istedi bazı çocuklardan

Çoraplarını? ki,
Böylesine yalın ayaklarla koşsunlar diye?

Güneş batmış,
Sessizlik çökmüş,

Şimdi geride,
Bir sen ve tüten sopsoğuk sokakların arası,

Bir adama inandın, öyle olsun,
Ve bir de ona açılan o kapıya

Sonunda kendini çorapsız buldun,
Az şey mi yine de sabah olunca,

Güneş çıkmış,
Cıvıltılı anılar esiyor,

Hayallerin ve şimdinin arasında,

Bir boşluk duruyor.

Uzun, taşkın ve yakıcıydı oysa,

Her şeyi bağışladım.