Kurdun ölümü Şiiri - Mehmet Reşat Güney

Kurdun Ölümü
Kaslı gövdesi sendeledi önce
Keskin gözleri kırış kırış oldu
Sesi inlemeye karıştı
Gök yeleli, gök tüylü soylu kurt

Yavrular da açıkmış susamış
Yaralı baba dimdik ayakta,
Etrafını saran düşmana karşı atakta
Gök yeleli, gök tüylü soylu kurt

Ergenekon’da destan kahramanı,
Türk’ün hür ve asil yoldaşı
Ölürken bile asalet sahibi ,
Gök yeleli, gök tüylü soylu kurt

Büyük yavru Börü, durumu anladı
Kardeşlerini aldı ötede topladı.
Hüzünlü gözle ardından baktı
Gök yeleli, gök tüylü soylu kurt

Özgür ruhu teslim olmak üzereydi
Geniş göğsü nefes nefese kaldı
Ölürken bile eğilmedi, iki ayağı üzere dikildi
Gök yeleli, gök tüylü soylu kurt

İşte böyle oldu kurdun ölümü
Evladım Furkan bil bunu
Bu kurt misaldir sana
Haktan geçme, dik dur, ölsen bile
Bu da sana Vehimi’den bir güzel tavsiye.