Kurduğumuz Hayaller Şiiri - Nurcan Arik

Yaşayacağımız o kadar şey varken yaşayamadıklarımız ne acı değil mi? Hayat böyle bir şey işte çok istediklerimizin aksine hep istemediklerimiz olur. Acı olan da bu zaten. Yaşamak istediğimiz ama yaşayamadığımız hayatlar. Olmak istediğimiz insanlar gibi.
Ya yaşayacaksın pahasına ya da yaşamayacaksın hep hep öleceksin için yanacak alacaksın darbeler sonra belki yıkılacaksın Yada hayata tutunmaya çalışacaksın kendini kandırmaya başlayacaksın. Ta ki onu görene kadar o yine hayatını yıkmaya geliyormuş gibi gelecek üzerine ama bu sefer tek farkla! Yanında biriyle artık onun tek olmadığını yanındakiyle mutlu olduğunu sonra onu sevdiğini düşüneceksin o seni hiç düşünmezken.
Yanından geçecekler sen hiç bir şey yapamayacaksın sadece uzaktan bakacaksın zaten yapacak bir şeyin olmayacak sonra günler geçtikçe alışacaksın onu görmeye ona dokunamadan ondan ayrılmaya kimseye anlatamayacaksın Çünkü; onu ancak yaşayan anlar onu seven anlar onu ben anlarım diyeceksin arkadaşların senin bu halini merak edecek "boşver" diyecekler
Onlar için bu kadar basitken boşver kelimesi onun üzerinde hiç durmadığını haykıracaksın belli belirsiz bir yerde onu boşveremem diyeceksin İnsan; en çok sevdiğini boşverir mi diyecek içinde ki ses ama onun başkasıyla olduğu gerçeği gelince aklına duraklayacaksın
İki adım da bir düşüneceksin
Ama bir türlü o basit kelimeyi onun üzerine yakıştırmayacaksın
hayaller kuracaksın
Olacak gözüyle kurduğumuz binlerce hayalimiz çoğu kez hayal kırıklığı değil mi?
Belki defalarca ona küfürler edeceksin o hiç birini duymazken nefret edeceksin.
En doğal hakkınmış gibi
İşte bu yüzden sana her gün nefretle bakıyorum sevgiyle bakacakken.