Doğduk
Toz toprak
Ve çıplak ayak
Çok çocuk
Toprak damların hasretine..
Büyüdükçe yasak
Ve kaçak gülüşlere tutulduk..
Gecelerinde
Bıyıklar tütün sarısı adamlar
Masal anlatıcısı kadınlar..
Meydanı
Kar kış çamur
Çıplak bir utançtı..
Bir de dağları
Zor' boyun eğmeyen
Yoluna düşülen
Genç oğulları kızları..
Vuruldu
Bitsin diye
Yakıldı
Sönsün diye
İşte içinde yana ateşle
Çoğalmakta hala
Orada
Dağların suskunluğunda..
Biliriz
Nice genç ölümler
saklar bağrında
Biliriz
Sürmez bu sonsuzluğa
Ve kavgayı verenler
Yazacaktır tarihini
Biliriz...
Kayıt Tarihi : 7.4.2015 19:42:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Engin Avaşîn](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/04/07/kurdistan-da-herhangi-bir-koy.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!