Kürdan Kollar Şiiri - Yunus Özyavuz

Sigaramın dumanını kıskan,
Devran döner durur sabran,
Yok olmasan da saklan
Utanmasan da arlan,
Ve her zaman bulduğun en küçük ine saklan.
Nerde çokluk orda haine tokluk, yalnız kal ve aklan!

Melek yanaklarımda, kelek kader ataklarında
Ayak bataklıklarda.
Ecel konaklarında elem elimi bırakmamakta.
Dünüm yarınımı sorgulamakta.
Bu yüzden kalem sayfanın şakaklarında...

İnsan Rabbın bebeği,hepsinin toplamı bir sürü
Görmesekte başımızda bir çoban der-durur ‘yürü’!
Hayat en yakın dostumdur, hep yanımda yürür.
Birgün beni terk etse kemiklerim üzüntüden çürür.

İnanç bir tarladır, hedefi olanların sürdüğü.
Gülmek bir mükafattır, ağlayan gözlerin gördüğü.
Ölüm bir karanlıktır, tüm ışıkların söndüğü.
Madalyon 2 taraflıdır, iyi ve kötünün böldüğü.

Bilgilerimiz sis… kaybolur batan güneş gibi.
Akıl inzivaya çekilir, birgün terk edip gider bizi.
Sevgi tutuklu bir kral, esaretten bezmiş meğer.
Aşk bir mülteci, göçüp gider bilmez değer.

Feri kaçmış 2 göz, birbirine sarılmış iki titrek dudaktan ibaret suratım.
Yardım çağır…
Kurtarır bedeni elbet birileri
Kürdan kollar ağırlığından ezilir dokunsalar ağlarım, ağrısı feryat
Tahammülsüzüm
Dindirir acını elbet bir melek

Huzur özür dilemeli bana uğramadığı her gün için
Gurur of etmeli ona sadık olamadım tek eksiğim belki buydu
Yazdıklarımı dinlenecek hale getiren
Zehri tatmak gerekir bazen bilki senin elinden…
Derdi anlamak mı yoksa bilmemek mi fayda yoksa
Tek bi şansın olsa fişini çekememek mi fayda nerde?
Zor da olsa irade sende hakim her bi hücreme
Kilit sinirlerimde kazılı nefretimle…
Yıldızlardan birine dokunabildim bu akşam kararsızım
Gizemli gecenin karanlığında o siyahıyla ansızın
Kör bakar o gözleri ve yolu uzundur besbelli…
Canı yanar acır teni, kanı akar siler teri…
Bu kalbi tek kelepçe iki bilekte bir dilekce olsa
Çehre solgun çevre hezeyan devre hüsran hicran kovsa fobileri
Ve yoksa imkan elde git ileri…
Kurtarır bedeni elbet birileri

Feri kaçmış 2 göz, birbirine sarılmış iki titrek dudaktan ibaret suratım.
Yardım çağır…
Kurtarır bedeni elbet birileri
Kürdan kollar ağırlığından ezilir dokunsalar ağlarım, ağrısı feryat
Tahammülsüzüm
Dindirir acını elbet bir melek