Kurbet Kervanı Şiiri - Gürsel Çopur

Ruhun bir tutam atmosferinde
Can atar sonsuz azmiyle
Titrek semada yağan yağmurlar
Hep müjdedir kirpiklere,insana sarılan cinsten
Adar insan duygusunu,içini ve kazandıklarını
Dost’tan gelen emrin külçe serhaddinde
Bir burukluk değil,denilse denilse altın itaat
Her yerde yankılanıyor
Okundukça namazın kıyamında
Venhar..!
Kütükte doğranan etler dirilir bu sese
O(cc) ’nun için kesilene değer biçilemez
Değeri,değerden almayıp sonsuzluğu taşıran
Sığmayan ve sığdırılamayan
….
Bir kuş kanadı olmak ister insan
Yükselmek için koyunda
Yalnızlığın duvarlarını yıkarken
Tamir bekleyen şafak dakikalarının
Solmaz dudaklarında
Bayram sabahındaki zebercet şadırvan
Döküyor içini ruha sırt vermişken
İnsan, bir bulut bin katre
Değişiyor hayat,yaklaşıyor insan
Kime?
Hayatı boyunca uzak kaldığına..

Gürsel ÇOPUR