Kurban Ve Takva Şiiri - Nurettin Sevim

Kurban yardımlaşmadır, fakire et yedirir.
Herkesi kardeş yapar, herkesi sevindirir.

Kurban bir ibadettir, İbrahim’in sünneti.
Peygamber kurban kesti, böyle gördü ümmeti.

Kurbanlar kurbiyettir, yaklaştırır Allah’a.
Sıratta binek olur, ulaştırır felaha.

Kurban bir merhamettir, vahşetten yoktur eser.
Müslüman kurban değil, kendi kibrini keser.

Her kurban İsmail’dir, o en güzel sevgili.
Akıtılan kan ise, günahların bedeli.

Gel sen de İsmail ol, kurban et benliğini.
Yaradan’a teslim ol, sevindir İbrahim’i.

İstersen İbrahim ol, düşün söz verdiğini.
İsmail’in ne ise, kurban et sevdiğini.

“De ki: Benim namazım, ibadetim hayatım.
Ölümüm, âlemlerin Rabbi olan Allah’ın”

“Yükselmez elbet arşa, kurban eti, derisi.
Ancak takva yükselir.” Boştur ondan gerisi.